พ่อค้าเล้งแซ่บ โอดขาดทุนบรรลัย เปิดร้านเทศกาลดนตรีดัง ชาวเน็ตถาม รับประทานตรากตรำไปไหม
ทำเอาชาวเน็ตเสียงแตกหนุ่ม แห่กดไลก์ แสดงความเห็นดวงใจพ่อค้าเล้งแซ่บ เมื่อผู้ใช้เฟซบุ๊ก อาเสี่ยต้น ศุภแขน ธนัตชัยการ ได้ออกมาโพสต์เฟซบุ๊ก ว่าไปเปิดร้านที่เทศกาลดนตรีแห่งหนึ่งที่เขาใหญ่ แต่ขายไม่ออกจากที่ลงทุน โดยว่า
“จบงาน ตาย ประสบการณ์นี้จำสุดชีวิต ค่าลงทุน สองแสน ดีไม่ดีเกินอีก
เงินทุน เราก็จะต้องไปกู้มา เนื่องจากคำยืนยันจากผู้จัดงาน กับคำว่าจำเป็นต้องจัดเตรียมผลิตภัณฑ์ไว้วันละ 2,500 เสิร์ฟนะคะ ตาลุกตาชันดิ งานนี้ข้าได้ขายยอดเป็นแสนแน่ๆ วันเปิดขายวันแรก เ—ยมาก จับองดูแล้วว่ามันไม่ใช่งานมหกรรมแสดงนิทรรศการการแสดงดนตรี แม้กระนั้น มันเป็นงานเดินทางไกลแห่งชาติ งานแฟชั่นที่สมัย รวมทั้งงานแข่งขันเ–ยนานาประเทศ สกปรกม๊ากกก การจัดการระบบน้ำ น้ำแข็ง ห้องอาบน้ำ ที่นั่งลูกค้าความสบายของร้านกับค่าที่ 5 หมื่น ไม่มี สรุปเลย!!! เจ๊งเ-สเข้ ขาดทุนป่นปี้ กับงานขายฝัน เข็ดหลาบแล้วข้า งานเดินสาย ขณะนี้เห็นอกเห็นใจภรรยามากมาย นางยิ้มปกปิดความเศร้าหมอง ไหนจะเยี่ยม ไหนจะจ่ายหนี้ ไหนเงินที่เก็บ เสียเปล่ากับคำว่าการันตี เห้อ!!!
“โปรดยืนไว้อาลัยพ่อค้าแม่ค้าที่ดังฉัน 1 นาที”
อ่านข่าวสาร : เจ็บแบบเดียวกัน สาวออกร้านค้างานดนตรี เขาใหญ่ รู้เรื่องบูธขายเล้ง ลั่นนับนิ้วได้กี่ร้านค้ามีผลกำไร
โดยมีคนเข้าไปคอมเมนต์ แสดงความเห็นกันนานัปการ โดยมากเห็นว่าเป็นของกินที่ไม่เหมาะสมกับการทานที่เทศกาลดนตรี ที่ปรารถนาความสบาย อาทิเช่น
“จริงๆบุคลากรไม่น่าใช้คำว่าการันตี ถ้าเกิดเป็นเพียงแค่การคาดหมายจากยอดจำหน่ายเฉลี่ยของร้านค้าในงานครั้งที่ผ่านๆมา ถ้าหากมีการรับรอง คนจัดควรมีการรับรองปริมาณอย่างน้อย คราวหลังบางทีก็อาจจะจะต้องถามให้แจ่มชัด”
“เช่นเดียวกันเลยค่าาา ขายอยู่หน้าร้านค้าเป็นได้เงินตามเดิมนั่นแหละ แต่ว่าอยากได้เยอะขึ้นเลยเดินสายไปออกงานดนตรี แต่ว่า ขายได้เพียงแค่ 500 บาท เงินที่ลงทุนไปหลายหมื่นหายวับไปกับตา อีกทั้งเหน็ดเหนื่อยทั้งยังเงินหมด เลิกจ้ะ เลิกออกไปขายตามงานคอนฯ ขายอยู่บ้านนี้แหละโอเคสุดละ”
“ก็แค่ต้มเล้งอ่ะคับ มองกรุ๊ปลูกค้าด้วย ว่าเค้าสบายรับประทานมั้ย น้ำสุกร้อนๆกับกระดูก มันเหมาะสมกับเหตุการณ์แบบงี้มั้ย”
“งานคอนเสิต จะต้องเป็นของกินที่ง่ายแล้วก็รวดเร็วทันใจต่อการกินจ้ะ”
“จริงๆเขาบางครั้งก็อาจจะไม่สบายซื้อของกินจำพวกนี้ก็ได้ครับผม”
“มันรับประทานทุกข์ยากลำบากอะ คนเขาเน้นย้ำสบายเร็วทันใจรับประทานกล้วยๆ”
“งานเหล่านี้มันจะต้องเน้นย้ำสบาย แล้วก็ทานง่ายนะครับ เอาจริงเอาจังๆจะมีสักกี่ผู้ที่ยืนเต้นไป เล็มเล้งไป ซดน้ำซุปเปียกคอ บางโอกาสงานอย่างนี้ ไข่เจียว อร่อยสุด”
“คิดเสียว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการโฆษณาประชาสัมพันธ์ละกันครับผม ขอให้ภายหลังจากนี้มีแต่ว่าสิ่งที่ดีเข้ามาขอรับ”
“เล้งปกติก็รับประทานทุกข์ยากลำบากอยู่แล้วนะ ยิ่งคนเยอะๆอย่างนี้ไม่มีโต๊ะไม่มีที่นั่งรับประทาน จบเลย สู้ๆขอรับ เป็นอย่างยิ่งจิตใจให้ขอรับ”
ก่อนที่จะเถ้าแก่จะออกมาโพสต์อีกทีว่า
“ตกอกตกใจมากมายนะครับกับคอมเมนต์ แล้วก็การแชร์ อันดับแรกผมขอขอบคุณมากสำหรับพลังใจรวมทั้งวิชาความรู้จากทุกๆคอมเมนต์ครับ
ผมขอชี้แจงก่อนครับผม ว่าเพราะเหตุใดผมถึงเลือกงานนี้
เริ่มจาก
1.มีคณะทำงานติดต่อมาจากงานระดับบิ๊กขนาดนั้นก็ย่อมแน่ใจว่ามันจะออกมาดี
2.มีการยืนยันยอดจำหน่ายและก็ให้พวกเราจัดแจงของให้เพียงพอขาย ขั้นต่ำ 2500 เสิร์ฟต่อวัน
3.ผมถามเรื่องที่นั่งสำหรับลูกค้า เค้ากล่าวว่าจัดแบ่งถ้าหากองฟางรองรับลูกค้าหน้าร้านค้าอย่างยอดเยี่ยม
4.ผมก็มีความรู้สึกว่าต้มเล้งจะรับประทานยากไหมในงาน เค้าบอกพวกเราว่าร้านค้าหมูกระทะก็มี มีกองฟางไว้นั่ง
5.จากเหตุการณ์วันจริง ผมคาดคะเนดูแล้วว่าต้มเล้งคงจะขายยาก เลยทำรายการอาหารเพิ่มเป็นเล้งกระเพรากรอบ รวมทั้งเล้งคลุกพริกเกลือ มีทั้งยังราดข้าวรวมทั้งอาหาร แต่ว่าก็นะ มันก็ช่วยได้นิดหนึ่ง เพราะเหตุว่ามิได้เตรียมพร้อมมา
ปล.เหตุผลที่พวกเรามั่นอกมั่นใจ เนื่องจากเค้าเป็นคณะทำงานระดับนั้น แล้วก็ใช้คำว่า ร้านค้าได้รับคัด คำนี้ทำให้พวกเราคิดรวมทั้งมองดูได้ว่า ร้านค้าพวกเราโอเคคงจะขายได้โอกาสมงานถึงมาเลือกพวกเรารวมทั้งกล้ารับประกันยอดจำหน่ายขนาดนั้น ทำยังไงได้ ผมก็คน คนนึงที่อยากได้เงินมาเลี้ยงครอบครัว ด้วยความเชื่อมั่นและมั่นใจและก็วางใจผมก็เลยต้องการจะมา แล้วก็เป็นงานแรกด้วย เงินก็หายากที่ไปเพราะเหตุว่าความเชื่อมั่นล้วนๆผมไม่ถูกเองขอรับที่โลภมาก ต้องการจะได้เงิน เลยเชื่อคนง่ายไม่เรียนให้ดีเอง”
